”หนังดีไม่เคยยาวเกินไป และหนังแย่ๆ ก็ไม่เคยสั้นเกินไป” คําพูดที่มีชื่อเสียงจาก Roger Ebert
ช่วยให้ฉันอธิบายว่าทําไมตลกอินดี้ชาวแคนาดา “Sundowners” แม้ว่ามันจะทํางานเพียง 97 นาทีแต่รู้สึกว่ามันกินเวลา 14 ชั่วโมง นานกว่า “ลอว์เรนซ์แห่งอาระเบีย” นานกว่า “โชอาห์”ตามกฎของเอเบิร์ตฉันบอกว่าภาพยนตร์ไม่ดี แต่บางทีมันอาจใช้เวลาบางส่วนในการต่อยนอกลู่นอกทางถ้าฉันเพิ่มว่ามันไม่ดีในวิธีที่ผิดปกติและโดดเด่นมาก: มันเป็นภาพยนตร์เรื่องเดียวที่ฉันจําได้ซึ่งทุกฉากรู้สึกยาวเกินไป
ขอผมแก้มันนะ ครึ่งทางหรือมากกว่านั้นผ่านเรื่องราวมีฉากสั้น (เมตตา!) ที่ตัวละครหลักทั้งสองไปที่ร้านอาหารและรับประทานอาหาร (หนึ่งอ้วกในภายหลังเป็นผลมาจากการ repast นี้) ฉากนี้ให้ความรู้สึกเกี่ยวกับความยาวของฉาก ไม่เหมือนอะไรที่เคยมาก่อนหน้านี้ มันไม่ทําให้การต้อนรับเสื่อมสภาพ และเพื่อความเป็นธรรมก้าวทอร์พิดของภาพยนตร์เรื่องนี้หยิบขึ้นมาหลังจากนั้นและมีฉากต่อมาสองสามฉากที่ไม่รู้สึกทรมานและถูกลากออกไปอย่างไม่เหมาะสม
เขียนบทและกํากับโดย Pavan Moondi ผู้สร้างภาพยนตร์จากโตรอนโต “Sundowners” เกี่ยวข้องกับเพื่อนชาวแคนาดาสามสิบคนสองคนที่ได้รับมอบหมายให้ไปถ่ายภาพงานแต่งงานในเม็กซิโกที่มีแดดจัด อเล็กซ์ (ฟิล แฮนลีย์) เป็นช่างภาพโดยอาชีพ แต่ดูเหมือนเขาจะท้อแท้กับสถานการณ์และโอกาสของเขามาก เมื่อเจ้านายที่โง่เขลาของเขา (Tim Heidecker) ทําให้เขาได้รับกิ๊กเม็กซิโกอเล็กซ์สมัครจัสติน (ลุคลาลอนด์) เพื่อนที่ไม่พอใจในทํานองเดียวกันของเขามาเป็นผู้ช่วยของเขา
ฉันสามารถบอกคุณได้ง่ายๆเพียงสองเหตุผลที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประการแรกแม้ว่า Hanley และ Lalonde ดูเหมือนว่าพวกเขาอาจเป็นคนที่เห็นด้วยมากที่จะดื่มด้วย พวกเขาไม่มีประสบการณ์ในฐานะนักแสดงหน้าจอ นี่เป็นภาพยนตร์เรื่องแรกสําหรับทั้งสองเรื่อง (แฮนลีย์เป็นนักแสดงตลก Lalonde เป็นนักดนตรี) ประการที่สองและที่สําคัญที่สุดพวกเขาได้รับอนุญาตหรือสนับสนุนให้ปรับปรุง
ฉันคิดว่าฉันได้ยินเสียงครวญครางจากผู้สร้างภาพยนตร์หลายพันคนที่อ่านคําเหล่านั้น ในฐานะที่เป็นคนส่วนใหญ่ที่มีประสบการณ์ในศิลปะนี้รู้ดี, ภาพยนตร์ชั่วคราวโดยทั่วไปห่วย. ถ้าคุณมีผู้ฝึกหัดอย่างสตีฟ มาร์ติน และเชฟวี่ เชส อาจจะไม่มาก แต่แม้แต่คนเหล่านั้นก็พึ่งพาสคริปต์ที่ดีอย่างชาญฉลาด ใส่ผู้มาใหม่เช่นสองคนที่นี่ในด้านหน้าของกล้องให้พวกเขาชั่วคราวและจากนั้นหลังจากบรรณาธิการสามคนแรกของคุณฆ่าตัวตายคุณจบลงด้วยภาพยนตร์ที่ทุกฉากรู้สึกนานเกินไป
ใช้เวลา 26 นาทีกว่าหนังจะไปถึงเม็กซิโก ภาพยนตร์ส่วนใหญ่ที่มีหลักฐานนี้จะส่งไปกับการตั้งค่าแคนาดาในห้าถึงเจ็ดนาทีเร็วแล้วมุ่งหน้าไปยังดวงอาทิตย์ “Sundowners” ดิ่งลงเกือบหนึ่งในสามของความยาวของมันโดยได้ขยายฉากระหว่างอเล็กซ์และเจ้านายของเขาที่มีจุดพื้นฐานที่ทําได้อย่างรวดเร็วแล้วฉากลากไปเรื่อย ๆ จากนั้นก็มีฉากที่จัสตินต้องเผชิญกับแฟนเก่าที่ขมขื่นของเขา พวกเขามีข้อโต้แย้งที่เชื่อมต่อกับสิ่งอื่นใดในภาพยนตร์ แต่จะทดสอบความอดทนของผู้ชมส่วนใหญ่ให้ถึงขีด จํากัด
สิ่งต่าง ๆ แทบจะไม่ดีขึ้นเมื่อผู้ชายไปถึงเม็กซิโก (ซึ่งเล่นโดยโคลอมเบีย)
มีความยุ่งยากกับรถแท็กซี่และค้นหาโรงแรมที่เหมาะสม แต่ฉากที่บ่งบอกถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกิดขึ้นเมื่อเป็ดพยายามหาห้องของพวกเขาและจําหมายเลขไม่ได้ดังนั้นพวกเขาจึงเดินไปรอบ ๆ ลองกุญแจอิเล็กทรอนิกส์ของพวกเขาบนประตูต่าง ๆ หนึ่งในนั้นล้อเล่นว่าต้องใช้เวลาสี่ชั่วโมงในการหาห้องซึ่งอาจตลกถ้ามันไม่รู้สึกนานฉันจะไว้ชีวิตคุณ เรื่องย่อของพล็อตเรื่องต่อไป มีฮิจิงค์วันหยุดพักผ่อนและ misadventures ที่หลากหลายกับงานแต่งงานและวันหยุดอื่น ๆ จากนั้นฮีโร่ของเรากลับไปที่แคนาดา แน่นอนว่า “ซันดาวน์เนอร์ส” เป็นหนังตลกแบบเพื่อนไฮคอนเซ็ปต์ที่ฮอลลีวูดยังทําอยู่ ถ้ามันนําแสดงโดยโอเว่นวิลสันหรือเซ็ธโรเกนคุณสามารถวางใจได้ในปริมาณที่แน่นอนของเสียงหัวเราะที่เกิดขึ้นจริงซึ่งจะเป็นผลมาจากงบประมาณที่เพียงพอน้อยกว่าจากการเขียนการแสดงและการกํากับที่มีความสามารถ
มากกว่า ซึ่งไม่ได้ชี้ให้เห็นว่า ไม่มีผู้ชมสําหรับหนังของมูนดี้ นอกจากผู้สนับสนุนแคนาดาแล้วยังมีไว้สําหรับคนที่เครื่องรางความไร้ความสามารถและความสมัครเล่นสไตล์อินดี้ผู้กํากับชาวฟินแลนด์ Aki Kaurismäki ภาพยนตร์มักจะถูกทําเครื่องหมายด้วยอารมณ์ขันชนิดใดประเภทหนึ่ง อย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1990 เขาสามารถใส่คําว่า “คนตาย” ใน “deadpan” ได้จริงๆ นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาพยุค 90 เช่น “The Match Factory Girl” และ “I Hired A Contract Killer” นิทานเรื่องการประชาสัมพันธ์และภาวะซึมเศร้าที่ปฏิบัติต่อวัตถุเหล่านี้ด้วยทั้งแรงโน้มถ่วงและการยอมรับความไร้
สาระโดยรวมในสภาพของมนุษย์ ตัวเอกของนาย Kaurismäki มักจะดื่มกระสอบเศร้าที่เปียกโชกซึ่ง
บรรลุชนิดของการลาออก sodden ในกรณีที่พวกเขาไม่ใช่ประเภทนี้พวกเขาเป็น Leningrad Cowboys ซึ่งเป็น “วงดนตรี” ที่ไม่น่าเป็นไปได้ “ร็อค” ที่ดําเนินการอย่างไม่ย่อท้อแม้จะมีความไร้ความสามารถและความเฉยเมยกึ่งเฉยเมยของผู้ชมเกือบทุกคนที่พวกเขาพบในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาผู้กํากับได้พบสิ่งที่เชื่อและสิ่งนี้ได้เพิ่มมิติมนุษยนิยมให้กับภาพของเขาที่ทั้งน่าพอใจและเคลื่อนไหว 2011 ของเขา “Le Havre” เป็นเรื่องเกี่ยวกับรองเท้าส่องแสงในชื่อพอร์ตฝรั่งเศสที่ใช้เวลาในวัยรุ่นแอฟริกันหนุ่มที่มาบนเรือคอนเทนเนอร์ นอกเหนือจากการเป็นภาพประกอบที่ยอดเยี่ยมของสุภาษิตคริสเตียนเกี่ยวกับการรักเพื่อนบ้านของคุณแล้วยังเป็นภาพยนตร์ที่อบอุ่นและตลกที่ยืนหยัดเพื่อหลักการที่ใหญ่กว่าของการเข้าเมือง
คุณสมบัติล่าสุดของเขาคือ “อีกด้านหนึ่งของความหวัง” เพราะมันตั้งอยู่ในฟินแลนด์พื้นเมืองของเขาฉันคิดว่าภาพนี้มีมากขึ้นของสิ่งที่ฉันจะเรียกว่าถ้วยรางวัลอาเคียนกว่า “Le Havre” ทํา หนึ่งในตัวเอกของ
