ทารกที่เกิดมาพร้อมกับเซลล์ภูมิคุ้มกันที่โอ้อวดมักจะพัฒนาปฏิกิริยาที่คุกคามชีวิต เด็กบางคนเกิดมาพร้อมกับเซลล์ภูมิคุ้มกันที่เตรียมไว้เพื่อทำให้เกิดอาการแพ้อาหาร การศึกษาใหม่ชี้ให้เห็น
นักวิจัยรายงาน ว่าเลือดจากสายสะดือของทารกในออสเตรเลียที่แพ้อาหารนั้นเต็มไปด้วยเซลล์ภูมิคุ้มกันที่เรียกว่าโมโนไซต์ (monocytes) ที่โอ้อวดนักวิจัยรายงาน ใน วารสาร Science Translational Medicine วัน ที่ 13 มกราคม เซลล์ที่ตื่นเต้นมากเกินไปเหล่านั้นอาจผลักเซลล์ภูมิคุ้มกันอื่นๆ ให้กลายเป็นเซลล์ที่ก่อให้เกิดภูมิแพ้ นักวิจัยด้านภูมิคุ้มกันวิทยา Yuxia Zhang จาก Walter และสถาบันวิจัยการแพทย์ Eliza Hall ในเมือง Parkville ประเทศออสเตรเลีย และเพื่อนร่วมงานค้นพบ การค้นพบนี้อาจช่วยให้นักวิจัยเข้าใจดีขึ้นว่าการแพ้อาหารเกิดขึ้นได้อย่างไร และวางแผนกลยุทธ์ในการป้องกันปฏิกิริยาภูมิคุ้มกันที่อาจคุกคามถึงชีวิตเหล่านี้
ผู้คนมากถึง 15 ล้านคนในสหรัฐอเมริกา
รวมถึงเด็กประมาณ 4 ถึง 6 เปอร์เซ็นต์ มีอาการแพ้อาหาร เช่น นม ไข่ ถั่วลิสง และหอย ในออสเตรเลีย อัตราสูงขึ้นไปอีก: ประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์ของเด็กในการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ในเมลเบิร์นมีอาการแพ้อาหาร การแพ้อาหารกำลังเพิ่มสูงขึ้น และไม่มีใครรู้ว่าทำไม Anne Marie Singh นักภูมิแพ้และภูมิคุ้มกันในเด็กที่โรงเรียนแพทย์ Feinberg ของ Northwestern University ในชิคาโกกล่าว การวิจัยเช่น Zhang และเพื่อนร่วมงานอาจช่วยเปิดเผยกลไกที่อยู่เบื้องหลังการเพิ่มขึ้นดังกล่าวได้
ผลลัพธ์ใหม่นี้มาจากการศึกษาต่อเนื่องที่เรียกว่าBarwon Infant Studyซึ่งรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับทารกมากกว่า 1,000 คนที่เกิดระหว่างปี 2010 ถึง 2013 ในภูมิภาค Barwon ทางตะวันออกเฉียงใต้ของออสเตรเลีย ข้อสรุปการแพ้อาหารมาจากการวิเคราะห์ข้อมูลจากทารก 697 คนที่ได้รับเลือดสดจากสายสะดือทันทีหลังคลอด และผู้ที่ได้รับการทดสอบการแพ้อาหารเมื่ออายุ 1 ขวบ
เด็กที่แพ้อาหารมักจะมี monocytes ในเลือดจากสายสะดือซึ่งมีปฏิกิริยารุนแรงกับส่วนประกอบของผนังเซลล์แบคทีเรียมากกว่า monocytes จากเด็กที่ไม่จบลงด้วยการแพ้อาหาร ความกระตือรือร้นที่เซลล์เม็ดเลือดขาวเหล่านี้โจมตีส่วนประกอบของผนังเซลล์นั้นเป็นการวัดการทำงานของระบบภูมิคุ้มกัน โดยปกติการตอบสนองที่ดีนั้นดี หมายความว่าเซลล์ภูมิคุ้มกันพร้อมที่จะต่อสู้กับแบคทีเรียและไวรัส แต่สำหรับเด็กที่แพ้อาหาร โมโนไซต์ที่น่ารังเกียจอาจเป็นสัญญาณเตือนล่วงหน้าว่าระบบภูมิคุ้มกันของเด็กอาจโจมตีโปรตีนจากอาหารที่ไม่เป็นอันตราย
นักวิจัยพบว่า monocytes ที่โอ้อวดทำให้เกิดสารเคมีกระตุ้นการอักเสบที่เรียกว่า cytokines มากกว่า monocytes ปกติ ไซโตไคน์เหล่านั้นอาจผลักเซลล์ภูมิคุ้มกันที่ไม่ได้รับการฝึกฝนที่เรียกว่าเซลล์ T ให้กลายเป็นเซลล์ T helper 2 ที่กระตุ้นการแพ้ แทนที่จะเป็นเซลล์ควบคุม T ซึ่งช่วยให้เกิดปฏิกิริยาภูมิคุ้มกันที่เงียบสงบ นักวิจัยกล่าวว่าไซโตไคน์อีกชนิดหนึ่งที่เรียกว่า IL2 ซึ่งผลิตโดยเซลล์ T อาจป้องกันไม่ให้เซลล์แปรสภาพเป็นตัวกระตุ้นการแพ้
ไม่ใช่เด็กทุกคนที่มีเซลล์กระตุ้นมากเกินไปจะมีอาการแพ้อาหารตั้งแต่อายุ 1 ขวบ ผู้เขียนร่วม Peter Vuillermin กุมารแพทย์จาก Deakin University ใน Geelong ประเทศออสเตรเลีย กล่าวว่า “ฉันไม่คิดว่าคุณจะสามารถดูข้อมูลของเราและทำนายกลุ่มเด็กที่จะแพ้อาหารได้อย่างชัดเจน” ศึกษา.
James R. Baker Jr. เรียกข้อมูลใหม่ว่า “น่าสนใจ” แต่บอกว่า “บินไปเผชิญหน้ากับความเชื่อบางอย่าง” โดยปกติ ปฏิกิริยาการอักเสบที่รุนแรงในทารกจะสัมพันธ์กับการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันที่ดีต่อการติดเชื้อและวัคซีน ไม่ใช่กับอาการแพ้ เบเกอร์ นักภูมิแพ้และนักภูมิคุ้มกันจากมหาวิทยาลัยมิชิแกน และประธานเจ้าหน้าที่บริหารของ Food Allergy Research and Education ที่ไม่แสวงหากำไรกล่าว ผลลัพธ์เหล่านี้ไม่ได้บ่งชี้ว่าระบบภูมิคุ้มกันได้รับการเตรียมการอย่างไร และไม่ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าทำไมการเปลี่ยนแปลงไปสู่การแพ้เกิดขึ้นในเด็กบางคน แต่ไม่ใช่ในคนอื่นๆ
ซิงห์กล่าวว่าเธอไม่พบผลลัพธ์ที่ขัดกับสัญชาตญาณ
หลักฐานที่ดีชี้ให้เห็นว่าสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างตั้งครรภ์อาจส่งผลต่อการพัฒนาของโรคภูมิแพ้ในเด็ก แต่ “มีปัจจัยที่ซับซ้อนมากมายที่เราไม่สามารถหยอกล้อถึงสาเหตุและผลโดยตรงได้” การศึกษาได้เลือก “ชิ้นเล็กชิ้นเดียวในปริศนาที่ใหญ่มาก” กระบวนการเดียวกันนี้อาจเกิดขึ้นกับโรคภูมิแพ้ประเภทอื่นๆ เช่น กลากและโรคหอบหืดได้เช่นกัน
บันทึกของบรรณาธิการที่มาพร้อมกับการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่า “กลยุทธ์ต้านการอักเสบควรพิจารณาในการป้องกันอาการแพ้อาหาร” เบเกอร์ไม่เห็นเหตุผลในการให้ยาแก้อักเสบแก่ทารก “นั่นมันดูบ้าไปหน่อย” เขากล่าว
Vuillermin เห็นด้วยว่าเด็กทารกไม่ควรได้รับยาแก้อักเสบ แต่ผลการวิจัยของเขาชี้ให้เห็นว่าการดำเนินการในระยะแรกๆ บางอย่างอาจทำให้แพ้อาหารได้ การศึกษาก่อนหน้านี้บางชิ้นระบุว่าจุลินทรีย์ที่เป็นมิตรอาจช่วยป้องกันการแพ้อาหาร( SN: 10/4/14, p. 15 ) Vuillermin คิดว่าการจัดการกับประเภทของแบคทีเรียที่มารดาตั้งครรภ์อาจเปลี่ยนแปลงการผลิตไซโตไคน์ที่อักเสบและฝึกระบบภูมิคุ้มกันของทารกไม่ให้เกิดอาการแพ้
สีย้อมมีข้อกังวลที่แตกต่างกัน เขากังวลว่านักวิทยาศาสตร์อาจนับเฉพาะทารกที่มีข้อบกพร่องร้ายแรง “ข้อกังวลก็คือเรากำลังเห็นจุดสิ้นสุดของปรากฏการณ์ที่ใหญ่กว่า” เขากล่าว ทารกหลายพันคนที่สมองถูกทำลายไม่ชัดเจนอาจลื่นไถลอยู่ใต้เรดาร์ “อาจต้องใช้เวลาหลายปีในการประเมินเงื่อนไขทั้งหมด” เขากล่าว
